Όλοι μας γεννηθήκαμε σε έναν κόσμο αρνητικής συνειδητότητας. Μεγαλώσαμε με περιορισμούς, αμφιβολίες, ανασφάλειες, ανησυχίες, κληροδοτήσαμε αρνητικές συμπεριφορές εκ του εξωτερικού περιβάλλοντος από μικρής ηλικίας.

Η απόρριψη, η επίκριση, οι απαιτήσεις, η υπερ-προστασία, η μη ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας, μας έκαναν να μη μαθαίνουμε να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, να χάνουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας, να ζητάμε επιβεβαίωση – αναγνώριση από άλλους κλπ.

Η μη καλλιέργεια της σκέψεως και επίγνωσης εαυτού πέρασε από γενιά σε γενιά και κατέστησε τον άνθρωπο να θεωρεί τον εαυτό του ένα μικρό τίποτα. Κανένας όμως δε γεννιέται με περιορισμούς, ανασφάλειες κι αμφιβολίες. ΔΕΝ είμαστε αυτό που μας έμαθαν να πιστεύουμε πως είμαστε.

Ο υποτιθέμενος “ρεαλισμός” είναι τα όρια της στείρας φαντασίας της κοινωνίας στην οποία ζούμε σήμερα. Έχει στενέψει τόσο, ώστε οι στόχοι των περισσότερων ανθρώπων να είναι απλώς η επιβίωση.

Και όλα αυτά, διότι έχουμε πειστεί πως οτιδήποτε πέρα από αυτό δεν είναι εφικτό. Είναι βέβαιο πως οι περισσότεροι που βρίσκονται σε μία θέση εργασίας (όσοι απέμειναν) ή έχουν μία επιχείρηση δεν είναι ευχαριστημένοι από αυτό που κάνουν.

Η ανάπαυση και η μη προσπάθεια του να μεταπηδήσει κάποιος σε μία καλύτερη κατάσταση ζωής έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκεται ανελλιπώς μέσα σε μία αρνητική δίνη κι έτσι να νοιώθει μέσα του ένα τεράστιο κενό.

Και τι συμβαίνει όταν νοιώθουμε μέσα μας το λεγόμενο “κενό”; Δημιουργούμε ένα αρνητικό πεδίο όπου κι αν βρεθούμε, βγάζοντας όλα τα αρνητικά στοιχεία του εαυτού μας στους άλλους ανθρώπους επηρεάζοντάς τους.

Και το θέμα είναι πως λειτουργούμε κατά τουλάχιστον το 95% της ζωής μας ασυνείδητα. Ας πάψουμε να είμαστε λοιπόν ρεαλιστές, ας γίνουμε οραματιστές, ας γεμίσουμε τη φαντασία μας με τις πιο τρελές προσδοκίες. Ας πάρουμε την απόφαση να κάνουμε αυτό που μας γεμίζει πραγματικά.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσουμε να ζούμε συνειδητά, να αναγνωρίσουμε τις πεποιθήσεις που μας περιορίζουν και να τις ξεπεράσουμε. Πρέπει να καταβάλλει ο καθένας προσωπικά προσπάθεια, να έχει μία ακατάπαυστη θέληση να βελτιώσει τον εαυτό του.

ΤΙΠΟΤΑ δε μπορεί να αλλάξει στον εξωτερικό κόσμο εάν δεν αλλάξει πρώτα στον εσωτερικό. Το να έχει κανείς κίνητρο, θέληση, αισιοδοξία, το να βάζει στόχους και να τους κυνηγάει, τον κάνει να μπαίνει μέσα στο πραγματικό “παιχνίδι”, και τότε είναι που ξεκινάνε να παρουσιάζονται οι ευκαιρίες, η έμπνευση, η δημιουργικότητα και οι υπόλοιπες καλές καταστάσεις.

Και όταν συμβαίνουν όλα αυτά, αυτομάτως οποιοσδήποτε άνθρωπος νοιώθει πιο πλήρης και ολοκληρωμένος, κυρίως διότι κάνει αυτό που τον γεμίζει περισσότερο.

Τα θεμέλια της κοινωνίας στηρίζονται στην κατάσταση των ατόμων που την απαρτίζουν. Ο ωκεανός αποτελείται από τις σταγόνες και οι σταγόνες αποτελούν τον ωκεανό.

Έχουμε όλοι μας τεράστια ευθύνη, ο καθένας προσωπικά, για το τι κοινωνία αναλαμβάνουμε να χτίσουμε και τι θα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές.

Έχουμε τη δύναμη να φτάσουμε στο σημείο να πούμε “Τα καταφέραμε!”. Είμαστε εδώ για να το κάνουμε να συμβεί!

πηγή

ME (1)