Η Ελληνική Μυθιστορία λέγει ότι, όταν ο Αιγεύς έμαθε πως η Αίθρα, κόρη του Πιτθέως, βασιλέως της Τροιζίνος, ήταν έγκυος από εκείνον, της παρήγγειλε, αν γεννήσει αρσενικόν τέκνον, να το αναθρέψει χωρίς να ειπεί σε κανέναν τίνος ήταν. Αυτός δε, έβαλε κάτω από έναν μεγάλο βράχον τα πέδιλα και το ξίφος του, και είπεν ότι όταν το παιδί δυνηθεί να μετακινήσει την πέτραν, να μεταχειρισθεί το ξίφος και να εφαρμόσει στα πόδια του τα πέδιλα, τότε φορώντας τα, να έλθει στην Αθήνα, όπου εκείνος θα βασιλεύει, διά να τον εύρει….
Κάτω από τον ακλόνητον βράχον, τα πατρογονικά όπλα παρέμεναν δεκαέξι χρόνια μετά την γέννησιν του Θησέως, διά να δώσουν την δυνατότητα στον νεαρόν ήρωα να ξεκινήσει την μεγαλειώδη πορείαν της ζωής του.
Πέδιλα και ξίφος. Δύο λιτά, αλλά απαραίτητα πατρογονικά όπλα.
Τα πέδιλα με την εφαρμογή τους στα πόδια του Θησέως, θα γείωναν τον ήρωα, θα τον συνέδεαν με την στέρεα παρακαταθήκην του γένους του και θα του εξασφάλιζαν το σταθερόν βάδισμα προς την εκπλήρωσιν της αποστολής του.
Το ξίφος θα τον προστάτευε από κάθε εχθρική επιβολή, θα ήταν το μέσον διά να επιβάλει την θέλησιν και τα σχέδιά του.
Αλλά οι δυνατότητες αυτές απαιτούσαν την γνώσιν του ήρωα, διά την αξίαν της πατρογονικής κληρονομίας, αλλά και την δύναμιν να μετακινήσει αυτός τον μεγάλο βράχον, ο οποίος έκρυβε αυτά τα όπλα.
Ο Θησεύς όμως, όταν έμαθε την εντολήν του πατρός του, κατάφερε και τον βράχο να μετακινήσει, και τα κρυμμένα πατρογονικά του όπλα να χρησιμοποιήσει, και έτσι να αφήσει ανεξίτηλο το όνομά του στην Ιστορίαν…..
Σήμερα οι Έλληνες γνωρίζουν την πατρογονικήν εντολήν και παρακαταθήκην τους! Γνωρίζουν ότι και τα δικά τους όπλα υπάρχουν, και είναι σκεπασμένα από τον βράχο της δοκιμασίας! Δεν απομένει, παρά να μετακινήσουν αυτόν τον βράχο της λήθης και της πλάνης, ο οποίος κρύβει τις δυνατότητες τους και την πρόσβασίν τους σε αυτά, και να τα χρησιμοποιήσουν διά την δικήν τους μεγαλειώδη πορείαν!
Η Ελληνική Μυθιστορία μας δίνει και πάλι το διαχρονικό της μήνυμα!!……
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
Αστυδάμεια Ιπποδάμειας
https://www.youtube.com/watch?v=zfIIjZK47_4
“Αμπέλια και χρυσές ελιές
μοιάζεις Ελλάδα μου όπως θες
φωτιά κι αέρας, στο φως της μέρας.
Τη μια ευρωπαία στο κλαρί,
την άλλη αρχαία προτομή
Γιατί, γιατί;
Γύρνα και δείξε μου τον δρόμο σου ξανά
μάτια μου, κομμάτια μου
σαν γράμμα ατέλειωτο που έσβησε ο καιρός
μ’ ονόματα και χρώματα.
Γυμνά τα δέντρα, τα κλαδιά
κι έχουν πετάξει μακριά
πουλιά κι αστέρια, σε ξένα χέρια.
Ετσι ήταν πάντα μου γελάς
παιδιά είμαστε της λησμονιάς
σ’ ακούω χαμένος, σαν ζαλισμένος.
Στον ουρανό σου θέλω απόψε ν’ ανεβώ
να σε βρω
αγκάλιασέ με στο σκοτάδι σου να μπω
μάγισσα, σ’ αγάπησα.”
Για την Ελλάδα ~ Σωκράτης Μάλαμας